Možete li, na osnovu fotografija, pogoditi o kojoj se zemlji radi?

Nakon Iranske Revolucije 1979. godine, vlasti su zahtjevale od žena da nose široku odjeću i da pokrivaju glavu. Međutim, kako je sve to izgledalo ranije? Prema ovim fotografijama, ali i istorijskim zapisima žene su se šminkale, nosile nakit i farbale kosu. I ne samo to, već su bile u šarenoj odjeći stilizovanoj po njihovoj mjeri. Izražavale su svoj modni stil, ali i društveni stalež kroz odjeću kako bi na što bolji način predstavile svoju eleganciju i raskoš odjevnih komada koje su nosile. Žene su u velikoj meri učestvovale u revoluciji, međutim, samo nekoliko meseci od osnivanja nove vlasti mnoga prava su im ukinuta. Nakon revolucije u Iranu, jedno od glavnih pravila značilo je zabranu nekadašnje slobode stila i slobodnog oblačenja. Fotografije u nastavku svjedoče jednom, reklo bi se sasvim prihvatljivom vremenu, na žalost prekinutom bez validnog razloga.

Žene su konstantno bile ograničene društvenim normama u kojima su morale dostići politička i ekonomska prava. Učestvovale su u svakom nivou revolucije, ali su njihova prava u mnogim slučajevima zanemarena. Tokom posljednjih nekoliko decenija, Iranke su značajno učestvovale u iranskim naučnim dostignućima, umjetnosti i književnosti, uključujući se značajnije i u iransku kinematografiju.

Prema istraživanjima ministarstva Irana, žene su bile neznatno zastupljene sve do kraja devedesetih pa ih je tako bilo tek 6% među profesorima, a 14% među asistentkinja profesorima u akademskoj 1998-1999. godini. Kasnije su pak neke uspjele da se izbore za svoja prava. Jedna od primjera otpora nametnutom sistemu i uspjehu žene u pretežno muškom svijetu bila je Shirin Ebadi, prva iranska sutkinja koja je 2003. godine osvojila Nobelovu nagradu za svoj trud u borbi za ljudska prava.