Pravi porod nije nimalo nalik onim porođajima koje imate priliku gladati u filmovima i serijama, pravi porod je jedan veliki haos i nered. Ako niste znali, treći stadijum poroda nastupa malo nakon što se beba rodi, a to je onaj trenutak kada porodilja treba da istisne posteljicu koja je prethodnih devet mjeseci bila sigurno utočište i izvor hrane njenoj bebi.
U razvijenim zemljama porod bi trebalo da bude sasvim prirodna, na prvom mjestu sigurna stvar, ali brojke uopšte ne podržavaju ovu konstataciju. Naime, u Sjedinjenim Američkim Državama smrtnost majki na porodu se u periodu između 1990. i 2013. godina udvostručila, dok je stopa smrtnosti novorođenčadi u stalnom porastu na području Engleske i Velsa, što je uglavnom uzrokovano socijalnom nejednakošću i smanjenom brigom o porodiljama.
Dobijanje bebe pored tog fizičkog rizika obično znači i udar na kućni budžet. Tako su SAD na vrhu liste zemalja u kojima je dobiti bebu veoma skupo, bolnice u prosjeku naplaćuju običan vaginalni porod, bez komplikacija i do 32.093 dolara, dok carski rez i briga o novorođenčetu može koštati i do 51,125 dolara. Žene koje nemaju zdravstveno osiguranje i koje nisu u stanju da priušte sebi potpunu njegu u bolnici su tri do četiri puta pod većim rizikom da umru od komplikacija na porodu.
S druge strane, trudne žene u sebi imaju nešto toliko vrijedno što bi se moglo pokazati kao nešto od velikog značaja kako za savremenu medicinu tako i za globalnu ekonomiju.
Pored bebe, tijelo trudnice razvija i krv u pupčanoj vrpci koja sadrži matične ćelije, placentalno tkivo kao i amnionske membrane. Žene mogu donirati krv iz pupčane vrpce bankama koje istu skladište ili je mogu čuvati privatno. Uzimanje ove krvi je potpuno bezbolno i proces nije rizičan ni za majku ni za bebu. Većina te krvi, tačnije matičnih ćelija koje se ne doniraju bivaju uništene kao medicinski otpad, a procijenjeno je da se samo u SAD godišnje uništi stotine hiljada litara ovakve krvi.
Potencijal kojim bi se spasili mnogi životi
Samo nekoliko kapi krvi iz pupčane vrpce sadrži milijarde matičnih ćelija, a one se koriste za liječenje čak 82 oboljenja uključujući leukemiju, bolest srpastih ćelija i teške oblike imunodeficijencije. Uspješna transplatacija matičnih ćelija može pomoći ljudima da u potpunosti obnove svoj imunitet da bi njihov organizam počeo proizvodnju zdravih krvnih zrnaca. Alternativni izvor matičnih ćelija može biti koštana srž, posebno u situacijama kada se ne može pronaći donor matičnih ćelija. U posljednjih 13 godina, broj transplatacija matičnih ćelija iz pupčane vrpce je porastao za 300 odsto širom svijeta.
Tkivo posteljice, amniotska membrana i krv iz pupčane vrpce se koriste u proizvodnji lijekova. Biološke komponente iz posteljice se mogu naći u proizvodima za saniranje rana i opekotina kompanije MiMedx koja se nalazi u Džordžiji dok izraelska kompanija Gamida Cell proizvodi Cordin, lijek koji sadrži krv iz pupčane vrpce, a trenutno se nalazi na kliničkom testiranju u svrhe liječenja krvnih oboljenja. Prvi rezultati kažu da bi Cordin mogao pomoći kod transplatacije matičnih ćelija od donora koji ima samo djelomično podudaranje sa oboljelim.
Trudnice u najbukvalnijem smislu, u svom tijelu devet mjeseci čuvaju nešto što bi moglo unaprijediti modernu medicinu, ali I ekonomiju na globalnom nivou. Pojedini stručnjaci iz oblasti medicine tvrde da bi se krv iz pupčane vrpce mogla koristiti u hitnim medicinskim procedurama poput slučajeva moždanog udara. U maju ove godine, Američka administracija za hranu i lijekove je odobrila terapiju zasnovanu na ćelijama koje se dobijaju iz ljudske posteljice i to za hitne slučajeve kod nuklearnih događaja. Isto tako u toku je treća faza kliničkog ispitivanja za korištenje krvi iz pupčane vrpce za autizam, a vode se i istraživanja za liječenje cerebralne paralize na ovaj način.
Ovo su veoma impresivni podaci koga većina žena nije svjesna i vjerovatno ne zna u koje svrhe se može iskoristiti njihovo tkivo.
